”Όταν ο Πάολο έφτασε στην Ακαδημία ήμουν ο Αρχηγός. Ήταν πολύ ντροπαλός και εσωστρεφής και πολλοί το είδαν ως αδυναμία, ως τον γιο του μεγάλου Τσέζαρε Μαλντίνι. Τη στιγμή που κατάφερε να αφήσει ελεύθερο τον εαυτό του, κατέκτησε τους προπονητές του, τους συμπαίκτες του και τον κόσμο.
Εκεί όλοι κατάλαβαν αμέσως ότι ήταν ένας τεράστιος παίκτης…
Έφτασε στην πρώτη ομάδα, επειδή ήταν πραγματικά απερίγραπτος. Έκανε το ντεμπούτο του στη Σέριε Α πριν γίνει 17 χρονών, αλλά για μένα, ειλικρινά, δεν ήταν έκπληξη. Ήταν εκεί γιατί τεχνικά, σωματικά και διανοητικά, το άξιζε, ήταν ασύλληπτος πραγματικά.”
