“Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να σκεφτώ εσένα.
Χρειάζομαι τη δύναμη του Κλάρενς.
Χρειάζομαι το θάρρος να πιστέψω σε μια μεγάλη Μίλαν και πάλι.
Χρειάζομαι κάποιον να με πείσει ότι η Μίλαν επιστρέφει.

Πες μου ότι η φωτιά δεν έχει σβήσει.

Πες μου.
Χρειάζομαι εσένα και όλα όσα έφερε το όνομά σου σε αυτά τα χρώματα, χρειάζομαι ένα σταθερό σημείο αναφοράς.
Κατακτήσαμε την κορυφή του κόσμου. Ήταν τόσο όμορφα εκεί πάνω.

Στην συνεχεία είπαμε αντίο και αποχαιρετίσαμε τους ποδοσφαιριστές που γράψανε ιστορία με την Μίλαν, τον έναν μετά τον άλλον.
Ήρθαν χρόνια δυστυχίας.
Χρόνια μιας άρρωστης κατάστασης.
Χωρίς Ευρώπη, χωρίς χαρές.

Χρόνια της Βερόνα, της Μπενεβέντο, της Φροζινόνε…
Σε χρειαζόμαστε Κλάρενς.”