“Όταν έφυγε ο Ρομπέρτο Κάρλος, ήμουν στην βασική ενδεκάδα και ο Σέρχιο Ράμος σέντερ μπακ και κάποιες φορές δεξί μπακ.

Ο Σαλγκάδο ήταν τρίτος.

Κάναμε εκλογές για τον αρχηγό.

Ο πρώτος ήταν ο Ραούλ, ο δεύτερος ο Κασίγιας, ο οποίος έδωσε το περιβραχιόνιο στον Σαλγκάδο, για να μπορεί να παίξει.

Παρεμπιπτόντως, ο Σαλγκάδο έμπαινε στα αποδυτήρια, χαιρετούσε τους πάντες, πλην εμού. Δεν υπήρχα για εκείνον.

Ώσπου ‘υποτάχθηκα’ για να παίξει.

Μετά γίναμε φίλοι.

Τη μέρα της ψηφοφορίας, ο Μπαπτίστα μου είπε πως είχα τελειώσει.

Είχε ήδη δημιουργηθεί το γκρουπ των Γκούτι, Σαλγκάδο, Ελγκέρα, Ραούλ και Κασίγιας, οι οποίοι χειραγωγούσαν τα media και τον προπονητή.

Για παράδειγμα, αν ο Ρονάλντο έκανε ένα κακό παιχνίδι, την επομένη όλα τα πρωτοσέλιδα έγραφαν πως ο Ραούλ ήταν καλύτερος.

Κατ’ εμέ, αν ο Ραούλ είχε τρεις ζωές να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος του Ρονάλντο, δεν θα τα κατάφερνε.

Τους είπα πως θέλω να φύγω για τη Ρόμα.

Είχα μιλήσει με τους Τότι και Ντόνι.

Αμφότεροι μου ‘χαν πει πως η Ρεάλ με έχει γ…

Αν ήταν επαγγελματίες, δεν θα έφευγα ποτέ αλλά προσπαθούσαν να με φάνε.

“Κάπνιζα και μεθούσα.

Δεν πήρα ποτέ ουσίες, εξαιτίας των ελέγχων anti-doping που γίνονταν.

Αλλιώς θα έπαιρνα και ναρκωτικά.

Το αλκοόλ είναι το χειρότερο ναρκωτικό στον κόσμο.

Είχα σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσω.

Έφτασα πολύ κοντά.

Κατάλαβα πως έχω πρόβλημα, όταν ένιωσα πως δεν με ευχαριστεί πια να παίζω ποδόσφαιρο. Πάντα το λάτρευα.

Έχασα τη χαρά μου, όταν ήμουν στη Ρόμα.

Δεν ήθελα να πάω για προπόνηση ή να παίξω σε αγώνες.

Όταν ο Θεός σου δίνει ένα ταλέντο και δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς, σημαίνει πως κάτι πάει λάθος.

Πήγαινα στις προπονήσεις, καταλάβαινα πως δεν θα παίξω στο ματς του σαββατοκύριακου, επέστρεφα σπίτι μου, κάπνιζα και μεθούσα.

Είχα πάντα μπύρες και άλλα ποτά.

Έπινα μόνος μου ή με ανθρώπους που έκαναν τους φίλους μου.

Μου άρεσε και να βγαίνω.

Άπαξ και ξεκινούσα να πίνω, δεν μπορούσα να σταματήσω.

Η σύζυγος μου με ενθάρρυνε να θυμηθώ τις αξίες που είχα και είχαν τη ρίζα τους στο Θεό. Έτσι ξεκίνησε η αλλαγή μου.

Άρχισα να πίνω απ’ όταν πήγα στην Μποταφόγκο.

Μου είπαν να δοκιμάσω μια πολύ καλή μπύρα.

Το έκανα.

Όσο έπαιζα λιγότερο, μεθούσα περισσότερο.

Μια φορά, μετά απο 14 καϊπιρίνια και 18 μπύρες είδα το Χριστό.

Μου είπε ‘αν συνεχίσεις έτσι, θα πεθάνεις.

Δεν σταμάτησα να πίνω, μέχρι που έγινα 30.

Για διάστημα μεγαλύτερο της δεκαετίας, κατανάλωνα καθημερινά τουλάχιστον 10 ποτήρια.

Μετανιώνω που δεν ζήτησα από τότε βοήθεια ή τη συμβουλή κάποιου.

Το αλκοόλ δεν θεραπεύει την κατάθλιψη.

Την επιδεινώνει. 

Σιχαίνομαι τον πόνο. Νηφάλιος δεν θα έκανα ποτέ tattoos.

Έπινα για να αντέξω.

Πίστευα πως αυτά θα μου δώσουν την ειρήνη που χρειαζόμουν στο μυαλό και τη ψυχή μου. Κάτι που δεν συνέβη.

Δεν θέλω να τα βλεπω.

Το ποδόσφαιρο ήταν μια φάση της ζωής μου.

Η τωρινή φάση είναι να αφηγούμαι την ιστορία μου, ώστε να βοηθώ ανθρώπους να μην περπατήσουν στο δικό μου μονοπάτι.

Την πρώτη φορά που μίλησα για το πρόβλημα μου, δέχθηκα δριμεία κριτική.

Είναι κάτι που συμβαίνει όταν κάποιος μιλά ανοιχτά για ένα τραύμα.”

Σισίνιο