”Το πρωτάθλημα ξεκινά και το πρώτο ντέρμπι είναι αμέσως το Ρεάλ-Ατλέτικο…
Ο Ζουνίνιο σκοράρει και μετά ο Ζέεντορφ, τελικό αποτέλεσμα 1-1.
Το αποτέλεσμα είναι καλό, η απόδοσή μου όχι.
Χάνω δύο-τρία γκολ μπροστά στην εστία και την επόμενη μέρα με σκοτώνει ο Τύπος.
Θυμώνω, υποφέρω στη σιωπή.
Στην πραγματικότητα, απλώς σταματάω να τους μιλάω και να δίνω συνεντεύξεις.
Δεύτερο παιχνίδι, άλλη μια αποτυχία, μηδέν γκολ.
Στο τρίτο δέχομαι πολλά χτυπήματα από το Ρίος της Αθλέτικ Μπιλμπάο.
Δεν ακουμπάω την μπάλα σε όλο το παιχνίδι και χάνουμε.
Ο Τύπος συνεχίζει τα ίδια αλλά ευτυχώς οι συμπαίκτες μου, ο σύλλογος και οι οπαδοί, είναι μαζί μου.
Υπέροχο συναίσθημα!
Και έτσι ξεκλείδωσα…
Γκολ την τέταρτη αγωνιστική κόντρα στη Θέλτα.
Από εκείνη τη στιγμή, μάλιστα, σκόραρα σε κάθε παιχνίδι.
Είναι πολύ σημαντική η στήριξη όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, όταν ρολάρεις και βρεις τα πατήματά σου, όλοι θέλουν να είναι δίπλα σου.
Ο πρόεδρος Χιλ και οι φίλοι της Ατλέτικο Μαδρίτης, με στήριξαν σε όλη την διάρκεια που παρέμεινα στην Μαδρίτη!”
Κρίστιαν Βιέρι
