«Δούλευα ως κτίστης μέχρι τα 23 μου.

Δούλευα όλη μέρα, μετά το βράδυ τελείωνα και πήγαινα να παίξω.

Βασικά, από το 1988 έως το 1997 δούλευα ως κτίστης και έπαιζα ποδόσφαιρο.

Μπορείς να κάνεις και τα δύο…

Μπορείτε να κάνετε τα πάντα, απλά πρέπει να το θέλετε.

Όταν έπαιζα στο Λίπαρι, είχα την τύχη να πετύχω πολλά γκολ ως αμυντικός και ο πρόεδρος με πήγε στη Μεσίνα, τη μεγάλη Μεσίνα του Σκιλάτσι.

Ο πρόεδρος της Μεσίνα ήρθε με το αυτοκίνητο στο Λίπαρι για να παραλάβει το δελτίο μου, πλήρωσε 23-25 ​​εκατομμύρια λιρέτες, που εκείνες τις μέρες ήταν ήδη ένα καλό ποσό.

Πήγα να παίξω, δεν έπαιρνα υπέρογκα χρηματικά ποσά ως μισθό, μπόρεσα να κερδίσω λίγο περισσότερα από ό,τι όταν ήμουν κτίστης.

Έπαιζα ως αμυντικός, τότε κάποιοι από τους επιθετικούς της ομάδας προτίμησαν να πάνε στη δουλειά παρά να παίξουν ποδόσφαιρο.

Και τότε γεννήθηκε η ανάγκη… αν θέλεις να πας την ομάδα μπροστά, μπορείς να κάνεις τα πάντα.

Δέχτηκα να γίνω επιθετικός από ανάγκη και όλα πήγαν καλά.

Στη συνέχεια, πήγα στην Igea Virtus και μετά στην Taranto, που ήταν η πρώτη μου μεγάλη αγάπη.

Εκεί ερωτεύτηκα το ποδόσφαιρο, οι οπαδοί με έκαναν να νιώσω βασιλιάς.

Μου φέρθηκαν πολύ καλά.

Όλα ξεκίνησαν από εκεί, η ιστορία μου, το επάγγελμά μου, τα πάντα.

Μετά, Φιορεντίνα, άλλη μια μεγάλη αγάπη.

Στον Ταράντο με έκαναν γνωστό σε όλη την Ιταλία, μετά στην Φλωρεντία μεγάλωσα ως παίκτης.

Μετά πήγα στην Έμπολι, με αγαπούσανε κι εκεί, έστω και αν δεν έβαλα πολλά γκολ και μετά ήρθε ξανα η Μεσίνα, εκεί έκανα την καλύτερή μου σεζόν, 26 συμμετοχές, 19 γκολ.

Ήμουν σε απόσταση αναπνοής από το σπίτι, ένιωθα υπέροχα εκεί.

Με τον πρώτο μου μισθό αγόρασα σπίτι, δεν σκεφτόμουν αυτοκίνητα και άλλα πράγματα όπως πολλοί ποδοσφαιριστές σήμερα.

Ήμουν σοφός, για μένα, ήταν καλύτερο να σκεφτώ το μέλλον και έτσι έδωσα ένα μέλλον στην οικογένειά μου».

Κριστιάν Ριγκανό