«Και εγώ, παραδόξως, υπέφερα πολύ απο τον Arrigo Sacchi με τον οποίο έχω τώρα μια υπέροχη σχέση, αλλά ήταν δεμένος με τους παίκτες του.
Είδε λοιπόν αυτό το παιδί εδώ ως λίγο πληθωρικό και δεν του άρεσε.
Όταν καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να μείνεις άλλο σε ένα μέρος, καλύτερα να φεύγεις.
Θα είμαι πάντα ευγνώμων στον Μπερλουσκόνι και τον Γκαλιάνι, εκεί κέρδισα δύο πρωταθλήαμτα, το Super Cup, το Champions League.
Εκεί έγινα άντρας, εκεί απέκτησα την κουλτούρα του επαγγελματισμού, καταλαβαίνεις ότι όταν σου λένε ότι η Ρεάλ Μαδρίτης σε θέλει, όπως και η Άρσεναλ καταλαβαίνεις ότι κάτι κάνεις καλά.
Μετά πήγα στη Μαδρίτη με τον Καπέλο, οπότε δεν μπορώ να το μετανιώσω.
Αλλά η Μίλαν, είναι Μίλαν, το μεγάλο σχολείο.

Θυμάμαι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπαρτσελόνα…

«Μια εβδομάδα πριν τον αγώνα ο Γιόχαν Κρόιφ έβγαλε φωτογραφίες με το τρόπαιο του Champions League, τις ανέβασε, φαινόταν ήδη να έχει κερδίσει τον αγώνα.
Με μια ομάδα ανδρών όπως η Μίλαν, δεν έκανε τίποτα άλλο από το να παναηγυρίζει χωρίς λόγο.
 Παίξαμε την προηγούμενη εβδομάδα στη Φλωρεντία και δοκιμάσαμε τον Desailly στο κέντρο.
Φτάσαμε στην Αθήνα φορτωμένοι με άγχος αλλά έτοιμοι, δεν περιμέναμε να παίξουμε τόσο συντριπτικό παιχνίδι.
Τους ακυρώσαμε σε όλους τους τομείς, δεν κατάλαβαν τίποτα.
 Ήταν ένα μονόπλευρο παιχνίδι, ήμασταν πολύ πιο δυνατοί από αυτούς εκείνο το βράδυ. Κάθε τόσο που μιλάω στον Γκουαρδιόλα για εκείνο το βράδυ, μου λέει ότι εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσαν να αντοδράσουν.
Είχα τον Στόιτσκοφ, τον οποίο τον μετακίνησε δεξιά μετά το 20' και ήταν ικανοποίηση για μένα.
Ήμουν 20 χρονών, τον προηγούμενο χρόνο είχα σωθεί την τελευταία μέρα με τη Τζένοα. Εκείνο το βράδυ, είναι μια ανεξίτηλη ανάμνηση.
Συχνά το συζητάμε με τον Πεπ Γκουαρδιόλα και με τον Φερέρ.
 Ήταν ο Desailly που όταν σφύριξε ο διαιτητής έπρεπε να τον βγάλουμε γιατί δεν το είχε προσέξει καν.
Για τον Στόιτσκοφ ήμουν προετοιμασμένος, τον έπαιξα στα δύο μέτρα, δεν τον άφησα να πάρει την μπάλα ούτε μια φορά, αν το ήθελε έπρεπε να πάει πιο μέσα στην περιοχή και εκεί θα τον τελείωνα οι υπόλοιποι.
Είπα στον εαυτό μου...
«Μπαίνει στην περιοχή μόνο μια φορά και μετά θέλει απλά την μπάλα στα πόδια του.
Με το που φτάνει η μπάλα κάνω πάω απο και τον γυρίζω ανάποδα».
Ήμουν πάντα κοντά του και όταν τον έβλεπα να κινείται προς τα αριστερά μετά από 20 λεπτά είπα...
«Εγώ έκανα τη μισή δουλειά».
Θυμάμαι όταν φύγαμε από την Αθήνα με το λεωφορείο, ο κόσμος ακόμα γιόρταζε.
Ήταν μια μοναδική βραδιά».
Κρίστιαν Πανούτσι