Mazzone: “Ρομπέρτο, πού στο διάολο ήσουν τόσα χρόνια;

Αν σε είχα συναντήσει πριν, δεν θα μου είχαν πέσει όλα τα μαλλιά και δεν θα υπέφερα τόσο πολύ στον πάγκο, αν ήσουν εσύ στο γήπεδο, θα είχα κερδίσει πολλά περισσότερα και θα καθόμουν όμορφος εκεί με τα μαλλιά μου στο κεφάλι… και μια γραβάτα».

Baggio: “Πήρα πολλά από το ποδόσφαιρο, αλλά είχα και περιόδους θλίψης.

Αν σε είχα συναντήσει όταν ήμουν παιδί, θα είχα πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη μου”.

Mazzone: “Μπορείς να γελάσεις τώρα, Ρομπέρτο.

Και ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να με κάνεις να γελάσω κι’εγώ;”

Baggio: “Ναι κύριε, πρέπει να βάλω ένα γκολ ή να δώσω την μπάλα να το κάνει κάποιος άλλος…”

Mazzone: “Ωραίος, ακριβώς έτσι.

Ρομπέρτο, δώσε μου το χαμόγελο, άσε με να γελάσω την Κυριακή.”