“Προσωπικά, δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ την τηλεόραση ως εργαλείο για να μελετήσω τους αντιπάλους μου, στην οθόνη βλέπεις πολλά κοντινά, που τόσο αρέσουν στους χορηγούς, αλλά με απόσταση μόνο 20-30 μέτρα στο γήπεδο, μπορείς να κρίνεις αν ένα πέρασμα είναι σωστό ή λάθος.

Υπάρχει συμπαίκτης σε καλύτερη θέση;

Μπορείς να κυκλοφορείς την μπάλα, ξέρεις απο κοντρόλ??
Και μετά οι τηλεοράσεις έδωσαν πολλά λεφτά στο ποδόσφαιρο, αλλά νομίζω ότι το ποδόσφαιρο επιτρέπει πολλά περισσότερα στις τηλεοράσεις.
Έχασε την “ιερότητα” της η Κυριακάτικη κοσμική γιορτή, όταν όλοι έπαιζαν την ίδια ώρα το απόγευμα της Κυριακής υπήρχε μια εντελώς διαφορετική γοητεία, μια διαφορετική ατμόσφαιρα.
Η τηλεόραση έχει πάρει κόσμο από τα γήπεδα και αυτό είναι επικίνδυνο.
Το να παρακολουθείς μια συναυλία στην τηλεόραση αποδίδει λιγότερη συγκίνηση από ό,τι να την παρακολουθείς ζωντανά.

Το ίδιο ισχύει και για τους αγώνες, εάν τα παιδιά δεν επιτρέπεται να βιώσουν την ατμόσφαιρα του γηπέδου, μια μέρα το ποδόσφαιρο θα είναι απλά μια εκπομπή στην τηλεόραση όπως ένα σόου ή μια τηλεταινία, χωρίς περισσότερο πάθος και “μαγεία”.
4

Aυτοβιογραφία «Μια ζωή στο μπλε»