”Χρωστάω στη μαμά μου τα πάντα.

Όταν ήμουν παιδί με πήγαινε κάθε μέρα για προπόνηση με την ”Γκρατσιέλα”.

Η Γκρατσιέλα ήταν ένα κίτρινο, σκουριασμένο ποδήλατο, το οποίο είχε ένα καλάθι μπροστά και χώρο για να μεταφέρει έναν ακόμα πίσω, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα, γιατί και η αδερφή μου έπρεπε να έρθει μαζί μας.

Μετά ο μπαμπάς μου πρόσθεσε απο ένα καλάθι σε κάθε πλευρά απο εκεί που καθόταν η αδερφή μου.

Φανταστείτε λοιπόν αυτό…

Μια γυναίκα που κάνει ποδήλατο σε όλο το Ροζάριο, με ένα παιδί πίσω και ένα μικρό κορίτσι μπροστά, συν μια αθλητική τσάντα, στο καλάθι, στην ανηφόρα…περνώντας απο τις πιο δύσκολες γειτονιές.

Στη βροχή. Στο κρύο. Τη νύχτα. Δεν είχε σημασία.

Η μαμά μου συνέχιζε να κάνει πηδάλιο.

Η ”Γκρατσιέλα” και η μητέρα μου μας πήγαιναν εκεί που έπρεπε να πάμε.

Η μαμά μου ήθελε περισσότερο απο μένα να εκπληρώσω το όνειρό μου και να γίνω ποδοσφαιριστής “.

Άνχελ Ντι Μαρία