«Το σπίτι μου ήταν στη via Ravizza, όχι μακριά από το San Siro, όπου ένα απόγευμα ο Beckham, ο Favalli και ο Nesta άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο στον μικρό κήπο.
Κάθε τόσο η μπάλα κατέληγε στον τοίχο και έπειτα στην αυλή του γείτονα.
Όταν συνέβαινε, φωνάζαμε να μας ρίξει την μπάλα πίσω, όπως όταν ήμασταν παιδιά, αλλά κανείς δεν απαντούσε.
Ευτυχώς είχαμε απόθεμα από μπάλες.
Δεν ήμασταν ακριβώς σιωπηλοί, φωνάζαμε.
Κάποια στιγμή ακούσαμε το κουδούνι της πόρτας.
Κοιταχτήκαμε στα μάτια, σκεπτόμενοι...
 Λοιπόν, ίσως κάποιος θύμωσε για την φασαρία που κάνουμε και ήρθε να μας το πει.
Εγώ ήξερα τι να περιμένω, o Πάολο Μαλντίνι ήταν δίπλα επίσκεψη και σίγουρα μας άκουσε...
Μάλιστα, μόλις ανοίξαμε, βρήκαμε τον ''γείτονα'' μπροστά στην πόρτα.
Με τέσσερις μπάλες στο χέρι, έμοιαζε με ζογκλέρ.
Με ένα πρόσωπο απορημένο...
«Συγγνώμη παιδιά, αυτές είναι δικές σας;»
«Ναι, Πάολο...»
Ο Πάολο Μαλντίνι.
Αυτός που έφερε τις μπάλες ήταν ο Πάολο Μαλντίνι.
Ξεσπάσαμε όλοι στα γέλια.
Μόλις είχαμε βρει έναν νέο παίκτη για τον αγώνα μας.
«Θα προτιμούσα να παίξω ως αμυντικός…» είπε ο Πάολο.
Ήμασταν καλά μαζί, ήμασταν καλή παρέα».
Αντρέι Σεφτσένκο