Η ιστορία του Andrea Nalini, μέσα από το σχολείο, την συγκόλληση, το ποδόσφαιρο και το εργοστάσιο.
Ο μισθός στους ερασιτέχνες με την Βίρτους Βερόνα δεν έφτανε, οπότε έψαξε και βρήκε δουλειά...
 «Δούλευα συγκολλητής στην εταιρεία Cordioli, 1.400 ευρώ τον μήνα συν εισφορά 300 από τον σύλλογο.
Είμαι μηχανολόγος ειδικευμένος στη συγκόλληση.
Η δουλειά του οξυγονοκολλητή ήταν ο μόνος τρόπος να βγάλω χρήματα, στους ερασιτέχνες δεν πληρώνουν πολλά, οπότε έβαλα αυτά τα χρήματα και τον μισθό ως εργάτης, για να μπορώ να φέρω λεφτά και στην οικογένεια».
Για να συνεχίσει την εμπειρία του στους ερασιτέχνες αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το εργοστάσιο λόγω των εξαντλητικών ωραρίων, βρίσκοντας δουλειά ως αποθηκάριος...
«Δούλεψα ως εργάτη αποθήκης, έπαιρνα 800 ευρώ το μήνα, μετά η ποδοσφαιρική ομάδα μου έδωσε και κάτι άλλο».
Η ζωή του Andrea άρχισε να αλλάζει μόνο όταν οι παρατηρητές της Salernitana τον είδαν σε έναν τελικό των play-off εναντίον της Casertana, τελικά έφτασε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο που του επέτρεψε να αφήσει το εργοστάσιο και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο μεγάλο του πάθος, το ποδόσφαιρο.
Μετά το Σαλέρνο, έστεψε το όνειρό του και έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A χάρη στην Crotone.
Έπαιξε δύο σεζόν στην κορυφαία κατηγορία, σημειώνοντας επίσης δύο γκολ...
«Αυτό που έχει αλλάξει περισσότερο στη ζωή μου είναι ότι φτάνω στο γήπεδο λίγο πιο φρέσκος, χωρίς οκτώ ώρες με παπούτσια ασφαλείας, κράνη και μάσκα οξυγονοκολλητή και ίσως χωρίς τις βάρδιες που με ανάγκασαν να μην πάω μαζί με τους συμπαίκτες μου έξω γιατί δούλευα το πρωί».
Ο Nalini επέστρεψε στη Lega Pro και έπιαξε και πάλι στην Virtus Verona του, αλλά δεν ξεχνά το παρελθόν του, τους συναδέλφους του στο εργοστάσιο που έρχονται να τον χαιρετήσουν και να του μιλήσουν.
«Τους έφερα τη φανέλα της Crotone όταν έκανα το ντεμπούτο μου στη Serie A, ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι.
Όλα αυτά τα κουβαλάω πάντα στην καρδιά μου.
Είμαι κανονικός τύπος, πριν έβγαζα 800 ευρώ το μήνα, σήμερα κερδίζω 10 χιλιάδες, αλλά η οπτική μου για τη ζωή δεν έχει αλλάξει».
Αντρέα Ναλίνι