”Από το 2001 έως το 2003 ήμουν ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής και δεν ντρέπομαι γι’αυτό.

Στα χρόνια μου στην Ιταλία δεν κατάφερα ποτέ να εκφραστώ σε υψηλά επίπεδα και έφταιγα μόνο εγώ.

Σκέφτηκα ότι με τo ταλέντο θα μπορούσα να γλυτώσω τον κόπο της προπόνησης.

Στην δουλειά μου όλα έγιναν φυσικά.

Δεν έκανα ποτέ ούτε μια θυσία για να φτάσω εκεί, λέω ότι έφτασα και ίσως γι’ αυτό δεν εκτίμησα όλα όσα είχα.

Σήμερα μπορώ να πω με σιγουριά ότι το ταλέντο δεν είναι αρκετό.

Όταν είσαι νέος και έχεις τα πάντα, νιώθεις ανίκητος, σχεδόν αθάνατος.

Μιλάω για όλα τα παιδιά που θέλουν να ξεκινήσουν το φανταστικό όνειρο να γίνουν ποδοσφαιριστές.

Ποτέ μην αφήσεις τον εαυτό σου, προσπάθησε πάντα να βελτιώνεσαι γιατί ο αθλητισμός είναι ιδρώτας και θυσία.

Το κατάλαβα πολύ αργά, στα σαράντα.

Μερικές φορές κλείνομαι στο σπίτι και σκέφτομαι τι θα μπορούσα να είχα κάνει και που μπορούσα να φτάσω.

Δεν έχω αφήσει σχεδόν τίποτα στον κόσμο του ποδοσφαίρου γιατί ήμουν ηλίθιος ως αγόρι… Θεέ μου, μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω, να δείξω σε όλους τι μπορούσα να κάνω με το αριστερό μου πόδι.”

Αλβάρο Ρεκόμπα