"Πρέπει να ξέρετε ότι δεν είχαμε τηλεόραση.
Για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών πήγαινες στην ταβέρνα και αν κατανάλωνες μπύρα και φαγητό, μπορούσες να δεις το παιχνίδι.
Στην αρχή σε όλους τους τελικοούς του Κυπέλλου Πρωταθλητιών έπαιζε ή κέρδιζε η Ρεάλ. Ήμουν τρελός με τον Alfredo Di Stefano που όλοι έλεγαν ότι έπαιζε όπως ο μπαμπάς.
Μου άρεσε, κομψός, τεχνικός, πάντα με το κεφάλι ψηλά.
Στην Βιέννη τον είδα ξαφνικά μπροστά μου, ενώ περιμέναμε να μπούμε στο γήπεδο.
Και έμεινα άναυδος. 
Για μένα ήταν τηλεοπτικός αστέρας.
Μέχρι που ο Σουάρες με χτύπησε στον ώμο και μου είπε...
«Εμείς βγαίνουμε στο γήπεδο, θα μείνεις εδώ και θα βλέπεις τον Αλφρέντο;»
Σκόραρα εκείνο το βράδυ και πανηγύρισα με έναν κραυγαλέο τρόπο, ασυνήθιστο για μένα.
 Ο Σουάρες μου έλεγε πάντα...
 «Κοίτα να τα σταματήσεις αυτά τα τρελά…»
Σάντρο Ματσόλα

Στο τέλος του παιχνιδιού, ο Sandro Mazzola, που σημείωσε δύο γκολ, θα ήθελε να ανταλλάξει τη φανέλα με το είδωλό του, τον Di Stefano, αλλά ο Πούσκας τον σταματάει πρώτος και του λέει...
 "Έπαιξα με τον πατέρα σου. Σε είδα απόψε. Είσαι άξιος γιος! Πάρε την φανέλα μου.''
Ο Mazzola δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, αυτή ήταν η πιο σημαντική φανέλα της ζωής του.