«Εκείνη την εποχή δεν θα άφηνα ποτέ την Λάτσιο.
Δύο χρόνια πριν πάω στην Μίλαν είχαμε ένα φιλικό αγώνα με την Ρεάλ Μαδρίτης, στο τέλος του παιχνιδιού με ακολούθησε ο Φερνάντο Ιέρο στα αποδυτήρια.
"Νέστα, πρέπει να έρθεις στη Ρεάλ Μαδρίτης, τι κάνεις στη Λάτσιο;"
Τον κοίταξασαν εξωγήινος και είπα...
«Μαλλον δεν ξέρεις τι σημαίνει Λάτσιο, είσαι τρελός, παίζω στην Λάτσιο, δεν θέλω τίποτα άλλο».
Με κοίταξε άναυδος και έφυγε.
Εκεινη η χρονιά ήταν δύσκολη στη Ρώμη, γιατί στα αποδυτήρια είχε γίνει χαμός, έπαιζα και συγχρόνως ήμουν στο διοικητικό συμβούλιο, συμμετείχα σε συσκέψεις ακόμα και για τον προϋπολογισμό.
Ήμουν 23 χρονών, είχα τον φάκελο στον πάγκο και δεν μπορούσα να βρω ούτε τη σελίδα.
Κάθε μέρα οι παίκτες με ρωτούσαν...
«Μα πότε θα έρθουν οι μισθοί;
Πότε θα πληρωθούμε??
Δεν μπορούσα ν'απαντήσω!
Ήμουν άρρωστος, ήμουν Αρχηγός και όλα περνούσαν απο μένα.
Υπέφερα πολύ από αυτή την κατάσταση.
Αργότερα η Λάτσιο μας πούλησε για να ξεχρεώσει και να σωθεί.
Όταν πήγα στην Μίλαν, επέστρεψα στο να παίζω απλά ποδόσφαιρο, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο.
Πιστεύω ότι πήγα αρκετά καλά».
Ο Αλεσάντρο Νέστα και η Λάτσιο του, μια ιστορία αγάπης που ο αριθμός 13 δεν ξέχασε ποτέ…