“Αγαπητέ Πρόεδρε.
Για σένα την Κυριακή θα είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερο ντέρμπι, στο οποίο αγωνίζεται η ομάδα της πόλης σου. Στην οποία έκανες “μεγάλο καλό”.
Ναι “καλό” γιατί ποιος φίλαθλος δεν θα θέλει να βλέπει την ομάδα του να χάνει στο μισό πρωτάθλημα??
Ποιος φίλαθλος δεν θα ήθελε η ομάδα του να πλημμυρίζει από χρέη και να την κοροϊδεύει όλη η Ιταλία??
Απλά λυπάμαι που έφυγες μακριά πρόεδρε, γιατί θα μπορούσες να καυχιέσαι, όπως σου άρεσε να κάνεις και να λες ότι έφερες πίσω την Πάρμα εκεί που ανήκει, αλλά δεν είσαι έτσι, σου αρέσει ” να κάνεις το καλό ” και να τρέχεις μακριά.
Γι’ αυτό σας καλώ επίσημα στο γήπεδο να δείτε το παιχνίδι για να σας ευχαριστήσουμε αυτοπροσώπως.
Αν δεχτείς, απλά ζητάω μια χάρη…
Έλα νωρίς γιατί θα είμαστε πολλοί.
Στην πρώτη σειρά έβαλα τους υπαλλήλους που άφησες απλήρωτους, ακολουθούν οι φίλοι της Πάρμα, μια ολόκληρη πόλη και τέλος οι ποδοσφαιριστές που έφυγαν χωρίς συμβόλαιο.”
Αυτά έγραψε ο αρχηγός της Πάρμα την παραμονή του παιχνιδιού Πάρμα-Μπρέσια τον Σεπτέμβριο του 2017.
Δυνατά λόγια, απο έναν ανθρωπο που έζησε τον εφιάλτη της πτώχευσης και το μεγαλέιο της ανόδου, ως αρχηγός της Πάρμα.
Ο Αλεσάντρο Λουκαρέλι , πάντα έβαζε το πρόσωπό του μπροστά…
Δικαιώθηκε και σταμάτησε το ποδόσφαιρο όπως του άξιζε.
