Ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Παγκόσμιος πρωταθλητής το 1986. Εθνικό σύμβολο. Έπαιξε στο Camp Nou, στο La Bombonera και πέτυχε το καλύτερο γκολ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο στάδιο Azteca.
Αλλά πάτησε και σε ενα γήπεδο που βρίσκεται στη μέση της χώρας, το γήπεδο της ομάδας Deportivo 17, που βρίσκεται πάνω από 500 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα.
Το 1977 ο σύλλογος εγκαινίασε το ανακαινισμένο γηπέδου του.
Μεταξύ αυτών ήταν και η αναδιαμόρφωση των αποδυτηρίων της και τι καλύτερο από το να τα εγκαινιάσει απέναντι σε έναν σύλλογο της πρώτης κατηγορίας, την Asociación Atlética Argentinos Juniors.
Η ομάδα του Paternal βρισκόταν στο Trenque Lauquen, επειδή το Σάββατο είχε δώσει φιλικό αγώνα με τη Ferro, ομαδα της πόλης αυτής.
Μεταξύ των παικτών του “bichito colorado” (μικρό κόκκινο ζωύφιο), υπήρχε ένας νεαρός παίκτης που ήδη ξεχώριζε σε εθνικό επίπεδο, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ήταν 16 ετών, με μπούκλες στο κεφάλι και με τα πόδια ενός έμπειρου παίκτη.
Είχε παίξει ακόμη και για την εθνική ομάδα νέων.
Μπροστά του, η Deportivo 17, μια από τις ομάδες που έπαιζαν στο πρωτάθλημα Treslomense. Ανάμεσα στις τάξεις της, υπήρχε ο “Νέγρος” Φερνάντες και ο Κάρλος Ζούρα, το 10άρι της ομάδας.
Ο “Pajarito”, όπως είναι γνωστός, διηγήθηκε την ιστορία εκείνης της Κυριακής του 77.
Μια στιγμή που οι νεότεροι από δεν μπόρεσαν να απολαύσουν, αλλά φανταζόμαστε την ιστορία ασπρόμαυρα.
“Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, ο “Νέγρος” Φερνάντες αγκάλιαζε τον Μαραντόνα και με φώναξε για τη φωτογραφία.
Το δεξί χέρι του Ντιέγκο, στη μέση του Παχαρίτο.
Το ένδοξο χέρι του Θεού, να ακουμπαει την μέση του Νέγρου.
Είχαμε ενισχύσει την ομάδα με τρεις ή τέσσερις παίκτες από το πρωτάθλημα.
Προφανώς οι Αρχεντινος είχε πάντα την μπάλα.
Στο πρώτο ημίχρονο τελειώσαμε χωρίς γκολ.
Βέβαια , υπηρχε μια φάση στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, οπου ο Μαραντόνα πέτυχε ένα υπέροχο γκολ έξω από την περιοχή.
Αλλά ακυρώθηκε για οφσάιντ στο οποίο δεν συμμετείχε .
Ο Ντιέγκο επέπληξε αμέσως τον διαιτητή για το γκολ.
Μπήκε στα μούτρα του διαιτητή και έβγαλε το στήθος του έξω, δεν ήθελε να χάσει , ουτε στο φιλικό.
Χωρίς αμφιβολία, ήταν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, αυτός που ηθελε να κερδίζει πάντα.
Πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ο “Ruso” Gaita πήρε την μπάλα σε μια αντεπίθεση, μόνος απέναντι στον τερματοφύλακα των Αρχεντινος, αλλά επειδή δεν σήκωσε το κεφάλι του, χτύπησε τον τερματοφύλακα στο στήθος.
Θα ήταν το γκολ της ζωής του, σαν αυτά που σου μένουν, σαν να ήταν σε παγκόσμιο τελικό.
Τελικά, η Ντεπορτίβο 17 έχασε με δύο-μηδέν.
Ο Μαραντόνα δεν σκόραρε .
Η ιστορία είναι ότι ο “Ελ Ντιέγκο”, βρέθηκε στο Tres Lomas και πάτησε το γήπεδο της Colonia.”
Ο Zurra μίλησε για τον αγώνα με λεπτομέρειες.
Σαν να είχε καταγράψει κάθε στιγμή στο μυαλό του.
Σήμερα, περισσότερα από 60 χρόνια, πουλάει αυτοκίνητα και στον τοίχο του καταστήματός του, έχει κολλήσει την φωτογραφία με τον Φερνάντες, τον φίλο της ζωής του και το νεαρό Μαραντόνα.
Ο “El Negro” δεν είναι πια εκεί, αλλά αναμφίβολα, πήρε κάπου στη μνήμη του, τη μέρα που μοιράστηκε το γήπεδο με τον καλύτερο παίκτη της ιστορίας.
Τη μέρα που ο Ντιέγκο βρέθηκε στο Tres Lomas.
