Ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ευρώπη, κολλημένη στην τηλεόραση, εκείνη την 7η Μαΐου 1986 σκεφτόταν…

«Ο Σούπερμαν είναι Ρουμάνος».

Στην Corriere dello Sport επέλεξαν να βγουν με αυτόν τον τίτλο την επόμενη μέρα, για να πουν την ιστορία του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μεταξύ των Μπαρτσελόνα και Στεάουα Βουκουρεστίου.

Όλα έμοιαζαν έτοιμα για το πάρτι των Μπλαουγκράνα, ένας αγώνας που έγινε στην Ισπανία μπροστά σε 60.000 οπαδούς της Μπάρτσα και μόλις χίλιους Ρουμάνους οπαδούς.

Είναι δυνατόν για έναν ιστορικό τελικό να ήταν μόνο 1000 οπαδοί της Στεάουα;

Στη Ρουμανία υπήρχε το καθεστώς του Τσαουσέσκου.

Το ταξίδι θεωρήθηκε ως μια επικίνδυνη ευκαιρία για απόδραση και ο Τσαουσέσκου έκλεισε τα σύνορα, επιτρέποντας μόνο σε αξιωματούχους του καθεστώτος να ταξιδέψουν στην Ισπανία.

Το ματς δικαίωσε τις προσδοκίες με τους Καταλανούς να επιτίθενται και την Στεάουα να αμύνεται, συνολικά χωρίς πολλές δυσκολίες.

Το 0-0 δεν έσπασε ούτε στην παράταση και το ματς πήγε στα πέναλτι.

Το πρώτο πήγε στη Στεάουα, με λάθος του Ματζεάρου.

Τότε ο Ρουμάνος τερματοφύλακας Duckadam κατέβασε τα ρολα κάνοντας το πρώτο θαύμα στον Alexanko.

Μετά το δεύτερο λάθος της Στεάουα με τον Μπόλονι, ήταν ο Ντουκανταμ που όμως που πήρε τον έλεγχο του αγώνα…

“Μετά το πρώτο πέναλτι, ήταν μια ψυχολογική μάχη.

Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ο Πεντράθα θα σουτάρει στην ίδια πλευρά με τον Αλεξάνκο και το έκανε.

Στο τρίτο πέναλτι, φανταζόμουν ότι ο Πίτσι Αλόνσο θα πίστευε ότι δεν θα βουτούσα ξανά στα δεξιά μου.

Οπότε στοιχημάτισα ότι θα σουτάρει προς τα δεξιά και το έκανε.

Το τέταρτο πέναλτι ήταν το πιο δύσκολο για να βουτήξω ξανά προς τα αριστερά, ο Μάρκος θα σούταρε στα αριστερά μου και για άλλη μια φορά επέλεξα σωστά».

Ενώ ο Duckadam απέκρουσε και τα τέσσερα πέναλτι των Ισπανών, τα γκολ των Lacatus και Balint έφεραν το Κύπελλο στην Ανατολική Ευρώπη για πρώτη φορά.

Ο γίγαντας με το νούμερο 1 ήταν ο πιο αναγνωρίσιμος κατά την επιστροφή του στην Ρουμανία.

Είναι ο «Ήρωας της Σεβίλλης» για την προπαγάνδα του καθεστώτος, που προσπάθησε να φιμώσει τις φήμες ότι ο Duckadam είχε λάβει ένα λαμπρό δώρο, μια πολυτελή Mercedes από έναν οπαδό της Μαδρίτης (που μερικοί τον αναγνώρισαν ακόμη και ως βασιλιά Χουάν Κάρλος).

Κατά ειρωνικό τρόπο, ο πιο ένδοξος αγώνας της καριέρας του Duckadam ήταν και ο τελευταίος σημαντικός αγώνας του, καθώς κυριολεκτικά εξαφανίστηκε από το γήπεδο. Υπήρχαν χιλιάδες ιστορίες για εκείνο το μυστηριώδες τέλος.

Το πιο συνηθισμένο ήταν ότι ο γιος του Τσαουσέσκου ήθελε την Mercedes του τερματοφύλακα και όταν αρνήθηκε του έσπασαν τα χέρια.

Πολλά χρόνια αργότερα, ο Duckadam αποκάλυψε ότι αυτό που τον απομάκρυνε από το ποδόσφαιρο ήταν μια ξαφνική και βίαιη θρόμβωση στα χέρια του που λίγο έλειψε να του κοστίσει ακρωτηριασμό.

Μετά τα προβλήματα με το χέρι του, ο Duckadam εντάχθηκε στην αστυνομία, επιστρέφοντας στον ρόλο του ως «κανονικός Clark Kent».

Αλλά η Ευρώπη δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι για μια νύχτα ο Σούπερμαν ήταν Ρουμάνος.