“Όταν ήμουν ποδοσφαιριστής, την Κυριακή μετά το ματς θυμάμαι το άγχος για την κλήση στην εθνική ομάδα.

Θέλω αυτό το άγχος για την κλήση να επιστρέψω στους παίκτες.”

Του είχαν εμπιστευτεί την εθνική ομάδα μετά το Μουντιάλ 2014, η οποία ετοιμαζόταν για μεγάλες αλλαγές…

“Δεν εμπιστεύομαι χορηγούς ή εφημερίδες.

Εμπιστεύομαι μόνο τα μάτια μου και των συνεργατών μου.

Πρέπει να αξίζεις μια θέση στην εθνική ομάδα.

Προτιμώ να καλέστε 25 άγνωστους παίκτες που είναι πρόθυμοι, προτιμώ έναν άνθρωπο ακόμα κι αν δεν είναι μεγάλος ποδοσφαιριστής.

Θα πρέπει να είμαστε ομάδα και μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γεφυρώσουμε το χάσμα με άλλες εθνικές ομάδες που έχουν ταλέντο». 

Και τα καταφέρνει: μπροστά στον Μπουφόν, υπάρχει το BBC και ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι, ο άξονας του 3-5-2 γύρω από τον οποίο τρέχουν εναλλάξ οι Νταρμιάν, Ντε Σίλιο, Καντρέβα και Τζιακερίνι.

Ο Marco Parolo είναι εκεί για τις τρύπες και μετά η εφεύρεση είναι το επιθετικό δίδυμο: Pellè-Eder.

Η Εθνική του διοικείται σαν σύλλογος: «Σκάσε και δούλεψε», δεν υπάρχει άλλη προσταγή. Προκρινόμαστε για τη Γαλλία 2016.

Στο ευρωπαϊκό τους ντεμπούτο, ο Ντε Μπρόινε και το Βέλγιο του Λουκάκου πέρασαν σε κρίση: 2-0.

Μετά η Σουηδία, άφησε τον Έντερ μέχρι το τέλος για να διαλύσει τα σουηδικά όνειρα.

Στη φάση των 16 υπάρχει η Ισπανία…

“Είμαστε στην άμυνα; Τίποτα δεν είναι αδύνατο, θα επιτεθούμε”.

Giorgione Chiellini και 1-0.

Στο δεύτερο ημίχρονο σουτ στο τέρμα, το πρώτο και κλείνει ο Pellè, είμαστε στα προημιτελικά με τη Γερμανία.

Που επικρατεί στα πέναλτι…