«Η ψυχολογία στον αθλητισμό μπορεί να είναι και το 50% στην απόδοση του αθλητή.
Αυτός που έχει ταλέντο σίγουρα ξεχωρίζει.
Εγώ πήγα στην ΑΕΚ στα 22 μου και βρέθηκα με τρομερή δόξα.
Είχα να διαχειριστώ όλη αυτή την επιτυχία, κάτι που δεν ήξερα να κάνω.
Βρίσκεσαι με δόξα και πολλά χρήματα από τη μια στιγμή στην άλλη.
Όμως, μπορεί να έχεις αναποδιές στην καριέρα σου, να τραυματιστείς ή να χάσεις τη θέση σου στην ενδεκάδα.
Πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς και την αποτυχία.
Εμείς σταματάμε αυτό που κάνουμε όταν είμαστε ακόμα παιδιά.
Άλλοι ξεκινούν την καριέρα τους όταν εμείς την τελειώνουμε.
Δεν ξέρουμε κάτι άλλο να κάνουμε, ξέρουμε μόνο το ποδόσφαιρο.
Και ξαφνικά μια μέρα όλα τελειώνουν, χάνουμε όλη μας τη ζωή, όλο το νόημα.
Είναι σαν πένθος, σαν να χάνεις δικό σου άνθρωπο.
Είμαστε χαμένοι και δεν έχουμε εκπαιδευτεί καθόλου για αυτό το πράγμα.
Τελειώνει η καριέρα μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε πλούσια, ενώ το εισόδημα έχει τελειώσει.
Και κινδυνεύουμε να χάσουμε την περιουσία μας.
Παίρνουμε κιλά, συμβαίνουν διάφορα.
Τώρα υπάρχει γνώση.
Δεν υπάρχουν ταμπού πλέον.
Είναι συχνό το φαινόμενο της κατάθλιψης όταν τελειώνεις την καριέρα σου.
Εγώ τη χρονιά που δεν πήγα στην ΑΕΚ ενώ ήθελα, δηλαδή μια χρονιά πριν πάω τελικά, στις 7 πρώτες αγωνιστικές δεν είχα βάλει ούτε ένα γκολ.
Με είχε επηρεάσει πολύ και δεν το καταλάβαινα.
Έπαιζα μπάλα γιατί ήθελα να κάνω χαρούμενο τον κόσμο.
Μετά έγινα πρόεδρος.
Δεν μου έλειψε το ποδόσφαιρο.
Μετά ασχολήθηκα με την άλλη μου αγάπη, τη μουσική και έκανα συναυλίες.
Αργότερα όμως έχασα το νόημα.
Πήρα κιλά, άρχισα να πίνω περισσότερο.
Πέρασα μια περίοδο που έψαχνα να βρω νόημα για τη ζωή.
Χρειάστηκα βοήθεια.
Με βοήθησε ότι διάβαζα, αλλά πήγα και σε ψυχοθεραπευτή.
Τα νέα παιδιά έχουν κι άλλο ένα πρόβλημα, τα social media, που θέλει και αυτό διαχείριση. Στα social σε αποθεώνουν χωρίς να σε αγαπούν και σε βρίζουν χωρίς να σε μισούν.
Στην εποχή μου δεν υπήρχαν social media.
Ο ποδοσφαιριστής κάθε Κυριακή αποδεικνύει στον εαυτό του και στους άλλους ποιος είναι. Δεν σταματάει αυτό, γίνεται κάθε Κυριακή.
Και μια μέρα σταματάει.
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό».
Ντέμης Νικολαίδης
