«Ο Κλάρενς ήρθε από τον Άγιαξ, είχε κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών και συμπεριφερόταν ακόμα και τότε σα να ήξερε τα πάντα.
Υπέροχη προσωπικότητα κάτι σαν δάσκαλος απο μικρό παιδί.
Δεν μας άρεσε, λέγανε πολλοί…
Το αντίθετο, είναι πολύ καλό παιδί.
Οι παρουσιάσεις της ομάδας πραγματοποιήθηκαν σε ξενοδοχείο στο Νέρβη.
Κατά την άφιξή μου βλέπω μπροστά από την είσοδο, μια σειρά από υψηλόσωμους έγχρωμους τύπους με αστραφτερό ρούχα, γυμνασμένους και χρωματιστά πουκάμισα.
Μπαίνω μέσα και με την παροιμιώδη ωμότητά μου αναφωνώ…
«Τι είναι αυτό το καρναβάλι εκεί έξω; “.
Πάγωσαν όλοι.
“Σκάσε! Είναι οι συγγεννείς του Seedorf. “
Τι σκατά είπα πάλι…
Στη συνέχεια μου δείχνουν δύο έγχρωμους άνδρες στο πίσω μέρος…
Ευτυχώς δεν με άκουσε, έτσι πήγα να συστηθώ.
Πλησιάζω έναν από τους δύο, δεν είχα ξαναδεί τον Seedorf απο κοντά, πεπεισμένος ότι είναι αυτός, τον χτυπώ στον ώμο…
«Καλώς ήρθες, είμαι ο Siniša Mihajlović».
Παρεμβαίνει ο εκπρόσωπος τύπου…
«Όχι, Σίνισα, αυτός είναι ο πατέρας, ο Κλάρενς είναι ο άλλος».
Δεύτερη μαλακί…
Ο Seedorf είχε μια απίστευτη σωματική διάπλαση, ήταν ένα μάτσο μυών, γλυπτούς κοιλιακούς, μηρούς που έμοιαζαν με βελανιδιές, όμως έτρωγε άσχημα πράγματα, τα πάντα…
Πατάτες, hot dogs, μπέργκερ, σάλτσες.
Ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας.
Μετά από λίγους μήνες αγόρασε ένα γκρι αυτοκίνητο, με φιμέ τζάμια και μαύρο εσωτερικό. Όταν ξεκινούσε με το αυτοκίνητο, το βράδυ, με αυτόν να οδηγεί, φαινόταν σαν να πήγαινε μόνο του.
Τότε ο Clarence χαμογέλασε, ξαφνικά στο απόλυτο σκοτάδι εμφανίστηκαν τα πολύ λευκά του δόντια και μόνο τότε καταλάβαμε…
Ο Seedorf έφτασε.
Είχε δύναμη στα πόδια του, ξεπερνούσε τους πάντες και ένα δυνατό όραμα παιχνιδιού. Φαινόταν αργός, αλλά αντίθετα αν έφευγε και έκανε κίνηση, δεν τον μετακινούσες ποτέ.
Αν σούταρε, εννέα στις δέκα φορές έβρισκε εστία απ’οπουδήποτε.
Όταν παίζαμε, ένας με έναν, ο Eriksson πάντα με έβαζε να τον αντιμετωπίσω.
Διαμαρτύρομαι…
“Κύριε, γιατί πάλι τον Clarence; “.
Για να τον σταματήσεις έπρεπε απλά να τον πεις…
”Ασε με να πάρω την μπάλα.”
Μισούσα να τον μαρκάρω αλλά πάντα με άφηνε.
Ένας τρομερός τύπος. “
Σίνισα Μιχαίλοβιτς
