«Ειλικρινά, απ’όταν ήμουν πέντε ετών, φανταζόμουν ήδη τη ζωή μου γύρω από το ποδόσφαιρο.
Ήταν μέσα μου, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.
Είναι εύκολο ως παιδί, να πεις ότι «θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής» χωρίς να ξέρεις πραγματικά τι σημαίνει αυτό που λες…
Δεν ήξερα πόσο γρήγορα ένα όνειρο θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα.
Γιατί εκείνη την εποχή ήμουν ακόμα ένα από τα πολλά παιδιά της πόλης μας που θα ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο.
Ίσως, κοιτάζοντας πίσω, αυτό που με έκανε διαφορετικό ήταν ότι δεν ονειρευόμουν απλώς να παίξω ποδόσφαιρο και να γίνω ο καλύτερος, αλλά στην πραγματικότητα το πίστευα.
Δεν έβλεπα τη ζωή μου χωρίς ποδόσφαιρο.
Μου άρεσε να παίζω στον κήπο μας.
Δεν είχαμε πολύ μεγάλο σπίτι και κοιμόμουν στον καναπέ.
Από τότε που ήμασταν στη Βραζιλία, το σπίτι μας ήταν περιτριγυρισμένο από οπωροφόρα δέντρα, γκουάβα, μάνγκο, ζαμπουτικάμπα (βραζιλιάνικο σταφύλλι).
Έτσι, ξέφευγα από εκείνα τα δέντρα και να ντρίπλαρα όταν τα αδέρφια μου δεν ήταν εκεί μαζί μου.
Ενώ ήμουν εκεί έξω σκεφτόμουν…
«Θα γίνω ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει υπάρξει ποτέ».
Ρονάλντο