”Θυμάμαι καλά το γκολ που πέτυχα στο «Σαν Πάολο» με την Φιορεντίνα.
Αφού ξέφυγα απο τον Aλεμάο, συνέχισα τη δράση σαν σε έκσταση, λέγοντας στον εαυτό μου ότι έπρεπε να ξεπεράσω έναν ακόμα και μετά έναν άλλο.

Μέχρι το γκολ.
Η φιλοδοξία όσων παίζουν ποδόσφαιρο με πάθος, ειδικά αν είναι τεχνίτες, δεν είναι τόσο να σκοράρουν, αλλά να σκοράρουν με πρωτότυπο τρόπο, ποτέ ασήμαντο.

Και αυτό δεν ήταν ένα ασήμαντο γκολ.
Τα ένστικτα του καλού παίκτη, αναζητούν την πρωτότυπη πινελιά, όπως ένας καλλιτέχνης.
Μετά βλέπεις ξανά τον εαυτό σου στην τηλεόραση και προσπαθείς να τον αναγνωρίσεις, για να καταλάβεις τι έκανες.
«Το έκανα πραγματικά αυτό; “, αναρωτιέσαι λίγο έκπληκτος, με λίγη δυσπιστία.

Και θα μείνετε έκπληκτοι.
Είναι η υπογραφή σου, μοναδική, ανεπανάληπτη.

Τότε ξεχνάς όλα τα άλλα.
Αυτή η στιγμή αξίζει τον κόπο.
Αυτό, για μένα, είναι η ουσία του ποδοσφαίρου.

Μια συνεχής εφεύρεση, που εκφράζεται μέσα από την διαίσθηση, απο ατομικές και συλλογικές αθλητικές χειρονομίες.
Έπειτα υπάρχει η έκσταση όλων αυτών, η καθαρή απόλαυση, το γκολ, το όμορφο γκολ.

Και κάθε ένα γκολ, είναι σαν ένα νέο παιδί.

Αγαπημένα όλα.

Είναι δικά σου.

Μοναδικά, ξεχωριστά, τα κουβαλάτε πάντα μαζί σας.
Όλα τα άλλα είναι απλά για κουβέντες οι οποίες γίνονται άδικα τις περισσότερες φορές. “

Ρομπέρτο Μπάτζιο

Ένα 22χρονο αγόρι, με το νούμερο 10 της Φιορεντίνα στην πλάτη, αποφάσισε στο 20ο λεπτό να πάρει τη μπάλα απο το κέντρο και να την βάλει στα δίχτυα, πετυχαίνοντας ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία της Serie A.

Στο Σαν Πάολο, στον ναό του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, εντυπωσιάζει αυτό το παιδάκι που λέγεται Roberto Baggio.