«Ο Πελέ ήταν τόσο καλός που δεν ήθελα καν να τον χτυπήσω.
Ακόμα και σήμερα, για όσους είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία ή για δημοσιογράφους, είμαι «αυτός που σταμάτησε τον Πελέ», αλλά δεν θα κουραστώ ποτέ να επαναλαμβάνω ότι εκείνη την ημέρα ο Πελέ δεν ήταν καλά και ότι ήταν στο γήπεδο μόνο για είκοσι έξι λεπτά μπροστά στο κοινό της Μίλαν.
Σε λιγότερο από δεκαπέντε ημέρες θα αντιμετωπίσω και τον Eusébio.
Ναι, ο Εουσέμπιο, το αστέρι της Μπενφίκα, άλλος ένας από αυτούς που γεννιούνται κάθε εκατό χρόνια, όπως ο Πελέ.

Ταχύτητα που δεν έχω ξαναδεί και φοβερή αίσθηση του γκολ.

Πριν τον αντιμετωπίσω είχα ακούσει πολλά για το “Μαύρο Μαργαριτάρι”αλλά δεν τον είχα δει ποτέ να παίζει.
Μετά ήρθε η μέρα που αντιμετώπισα τον Άγιαξ.
Μου είπαν ότι ο επιθετικός τους είναι δυνατός, απλά άλλο οι φήμες για τον αντίπαλο και άλλο να τον συναντάς στο γήπεδο.

Δεν είχα την ευκαιρία να δω βίντεο ή να τον δω να παίζει live.
Είχα πάει πολύ καλά ενάντια στον Πέλε και στον Εουσέμπιο, οπότε δεν ανησυχούσα πολύ γι’αυτόν τον εικοσιδιάχρονο Ολλανδό.
Όταν ήμουν τριάντα, είχα πολλή εμπειρία και σκέφτηκα…

”Τι προβλήματα μπορεί να μου δημιουργήσει ένας επιθετικός του Άγιαξ;”
Δεν έχω δει ποτέ έναν παίκτη σαν κι’αυτόν.

Έμοιαζε σαν να έκανε σκι στο γήπεδο με την μπάλα ανάμεσα στα πόδια.

Σε όλα ήταν καλός και με τι ταχύτητα μπορούσε να ελέγξει την μπάλα??

Εκπληκτικός, δεν υπήρχε σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του, ήταν καλός σε όλα.
Ο μόνος τρόπος για να τον σταματήσω ήταν να μην του δώσουν την μπάλα οι συμπαίκτες του, γιατί όταν με αντιμετώπισε σε έναν προς έναν ήταν δύσκολο…

Ξεκινούσε αριστερά, συνήθιζε να ντριμπλάρει με κλίση προς τα δεξιά , αυτό το αγόρι ήταν διαφορετικό και είχε μια εκπληκτική κομψότητα και πρόοδο.
Εφυγα από το γήπεδο και ήμουν ακόμα έκπληκτος από την προσπάθεια που χρειάστηκε για να μαρκάρω τον Κρόιφ.”
Τζιοβάνι Τραπατόνι