”Μετά από είκοσι χρόνια καριέρας νιώθεις λίγο αδύναμος.

Έτρεχα πολύ, ταξίδεψα πολύ, έπαιξα πολλά παιχνίδια.

Όμως η πείνα, η νοοτροπία και το πάθος παραμένουν πάντα, ή τα έχεις ή δεν τα έχεις.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα δεν πάω τόσο γρήγορα όσο μικρός, αλλά η νοοτροπία παραμένει.

Νέοι άνθρωποι…??

Μου αρέσουν όταν είναι έξυπνοι, όταν πιστεύουν σε αυτό που κάνουν, όταν εργάζονται και όταν πεινούν για να πετύχουν.

Έχω γνωρίσει πολλούς ταλαντούχους οι οποίοι δεν ήθελαν να δουλέψουν.

Προσπαθώ πάντα να βοηθάω τους νέους και να τους δίνω κίνητρο ώστε να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό.

Αν είχα ένα κουμπί για να επιστρέψω πίσω, θα επέστρεφα στη γειτονιά μου.

Κάτω από το κτίριο μου υπήρχε ένα μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου, παίζαμε όλο το βράδυ, μέχρι αργά, ακόμα και στις τρεις τη νύχτα.

Ήταν πολύ όμορφο, πάντα ανατριχιάζω όταν το σκέφτομαι.”

Φρανκ Ριμπερί